O książce: 2004 / Ostrzeżenia Ta książka nie ma nic wspólnego z „czystością przekazu” konkretnych tradycji duchowych! Raczej podsumowuje doświadczenie artystycznej generalizacji, doświadczenie nieodpowiedzialnej, artystycznej zabawy z informacjami zdobytymi podczas wieloletniej pracy metodami, jakie oferują te tradycje. Dlatego też wszelkie ilustracje i cytaty warto traktować jako licencję poetycką autora, a postrzegać je raczej jako analogie i przykłady. Jeśli kogoś bezpośrednio interesuje ta czy inna tradycja duchowa, to lepiej sięgnąć do bezpośrednich źródeł informacji.***ZABAWA SAMOWYZWALCZAJĄCA, czyli alchemia mistrzostwa artystycznego Zdolność aktora do oczarowania publiczności pojawia się dopiero wtedy, gdy ostatni nie wiedzą jak to zrobić. Zachowaj swoje metody w tajemnicy.1Zeami Motokiyo2Ta niezwykle kontrowersyjna i kontrowersyjna książka jest niezwykle skondensowaną wycieczką po kilku tematach mojej indywidualnej, jak to nazywam, „mitu-technologii” gry. Prezentując tutaj doświadczenie samoorganizacji osobistej w zawodzie, czyli mojej „kuchni”, nie chcę nikomu narzucać tego sposobu widzenia, gdyż takie jest moje i tylko moje postrzeganie możliwości artystycznych Umysł 3. A jak wiadomo, to, co dla mnie może być ważne i przydatne, dla innych może okazać się zupełnie nieważne i zupełnie bezużyteczne. Jeden z najbardziej dociekliwych mistrzów swoich czasów, Michaił Czechow, w wieku 38 lat, próbując sprowadzić swoją, delikatnie mówiąc, „trudną” kuchnię do pewnej całości, napisał: „...w moim mniemaniu zaczął się kształtować tak złożony system filozoficzny, że nie było sensu nawet o tym myśleć zastosowanie go w sztuce teatralnej. Być może sam mógłbym go wykorzystać podczas inscenizacji lub gry na scenie, ale jak mogę przekazać to innym? Aktorzy, zwłaszcza dobrzy, boją się wszelkiego rodzaju rozumowań, systemów i metod, którymi teoretycy teatru są gotowi ich udusić. Ja sam boję się ich do granic rozpaczy i dlatego sam wymyśliłem system, którego bez nauk przyrodniczych i astronomii prawdopodobnie nie zrozumiecie!”4 Na podstawie tego zastrzeżenia i idąc za słowami jednego z powszechnie uznawanych mistrzów gry, Giorgio Strehlera: „Prawdę lub fałszywość jakiegoś systemu teatralnego ujawnia dopiero przykład codziennej pracy scenicznej”5, a także podążanie za cieniem wielkiego Einsteina, który argumentował, że „... aby wyjaśnić wydarzenia we Wszechświecie, ludzkość nie będzie w stanie wymyślić niczego nowego poza teorią gier”6 i wreszcie, po prostu, aby zaoszczędzić czas, „zredagowałem” książkę w stylu reklamowym, jako przewodnik metodologiczny, według zasada „hologramu”. Oznacza to, że „rozdziały” tekstu stanowią ciąg dynamicznych ramek, tzw. „zagadki”, przeglądając, dzięki którym możesz szybko zorientować się, czy ta informacja jest dla Ciebie, czy nie. Zatem nie ma sensu brać tego niezwykle „zbędnego” tekstu metodą sekwencyjnego szturmu, rozdział po rozdziale... To raczej odniesienie. książkę, a raczej „słownik” moich wieloletnich zapisów w pamiętniku, zebranych na pilną prośbę moich przyjaciół w jedną książkę, a o wiele skuteczniejsze jest studiowanie ich tzw. metodą. „skacząc po przekątnej”, zdobywając najbardziej atrakcyjne nagłówki. Wybierz to, co Cię najbardziej intryguje i wejdź przez drzwi, które same się otwierają. W każdym razie, jeśli ten styl myślenia jest Ci bliski, wchodząc przez jedną rzecz, wejdziesz w całość. Jeśli którykolwiek z proponowanych produktów nie wydaje się całkowicie szalony i być może nadaje się do użycia, weź go, ciesz się nim i bądź szczęśliwy. Jeśli natomiast nie znajdziesz tu niczego, co byłoby dla Ciebie przydatne, odłóż książkę na bok i szukaj czegoś innego, stwórz coś własnego i bądź z tego zadowolony, 26.11.2001